Cóż za zdumiewające jest to, że człowiek może pogodzić się z nędzą swojego życia; przeżywa ból, cierpi, umiera i mimo to każdego ranka rzuca wyniosłym spojrzeniem na niebo bez cienia strachy czy gniewu.
Znany cytat filozoficzny, który zmusza nas do zastanowienia się nad zrozumieniem życia, bólu, cierpienia i męstwa.
Ja nie umieram; ja wstępuję do życia.
Jest cechą głupoty dostrzegać błędy innych, a zapominać o swoich.
Nie częstość lub gwałtowność uderzeń jest siłą, lecz celność.
Nie ma nic słodszego nad światło prawdy.
"Wbrew pozorom ludzkości nie zabije asteroida, gigantyczne trzęsienie ziemi, lub epidemia zombie. Zrobią to sami ludzie, poprzez zabieganie, konsumpcję, wyrzucenie z życia ideałów, wyobraźni, wrażliwości. Będą żyli, ale bardziej przypominając mistyczne stworzenia, bez głębszych celi, przede wszystkim bez duszy"
Kto ma przeciwko sobie głupców, zasługuje na zaufanie.
Nie jest istotne, aby istnieć, to, co jest zasadnicze, to być sobą. To istnieje prawdziwie, co jest prawdziwie sobą, bez względu na pozory.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Filozofia, jeśli jest prawdziwa, musi nosić charakter synoptyczny, musi objąć wszystko co istnieje i wszystko musi objąć jednocześnie, bowiem wszystko jest ze sobą ściśle powiązane, a zupełne, bezwarunkowe poznanie jednej rzeczy jest tylko wtedy możliwe, jeśli wiemy wszystko.
Oddajmy siebie w całościnie jako równowartośćale po prostu dlategoże nie mamy nic więcej.
