Nie ma dla mnie słońca poza pracą. Nie wiem co to jest wypoczynek. Pożądanie zawsze mnie posuwało naprzód.
Za tym co robimy, kryje się stworzenie samego siebie, nasza realizacja jako człowieka. Przy tym nie chodzi tylko o to, co produkujemy, ale przede wszystkim o to, jak to robimy. Nasza praca jest przedłużeniem nas samych.
Praca to coś, co wypełnia dużą część twojego życia, a jedyny sposób, aby być naprawdę zadowolonym, to robić to, co uważasz za wspaniałą pracę. A jedyny sposób, aby robić wspaniałą pracę, to kochać to, co robisz.
Praca jest największą przyjemnością życia; powinno się więc zostawić kilka rzeczy do wykonania po śmierci.
Praca zbliża człowieka do człowieka, rozwija miłość własną, pozwala człowiekowi spojrzeć na siebie z pewnym zadowoleniem i szacunkiem
Praca nie jest czymś, od czego powinniśmy uciekać. Właśnie w pracy najgingliśmy się realizować, święcić, a przede wszystkim pokochać. Praca to nie tylko obowiązek, ale przede wszystkim prawo człowieka, który chce być odpowiedzialny nie tylko za siebie, ale i za innych. Praca to również przywilej, bo poprzez nią otrzymujemy wynagrodzenie, które pozwala nam żyć, ale również dzięki niej można przyczytać się do dobra wspólnego.
Nie myśl, że sukces przychodzi znikąd. To ciężka praca, wytrwałość, nauka, poświęcenie, determinacja, respekt dla faktów i dla umiejętności, to miłość do tego, co robisz lub uczysz się zrobić.
Praca jest niezwykłym elementem naszego życia. Nie jest ani darem, ani karą, ale sposobem na osobisty rozwój, duchowe zrozumienie i prawdziwe szczęście. To więcej niż tylko środek do zdobycia środków do życia.
Każdy, kogo kochasz, zasługuje, by przynajmniej raz w tygodniu jedliśmy kolację przy świecach, niezależnie od tego, czy masz rodzinę, czy nie. Nie pracuj tak dużo, że zapominasz o tym, co jest ważne.
Praca, która nie przynosi zadośćuczynienia, jest niewolnictwem, najgorszym rodzajem niewolnictwa. Przyjemności trzeba szukać tam, gdzie wykonuje się swój obowiązek, a nie poza nim.
